දහදාහක් කැඳවූවත් 4000 ක් ඇවිත් නෑ

 
 

ජයලලිතාගේ ඊළාම් යෝජනාව ගැනයි

 
 

අසාධාරණ අතපෙවීමට එරෙහිව සැවොම පෙළගැසිය යුතුයි

 
 

පාහියන්ගලින් හමුවූ තරුණියගේ ඇටසැකිල්ල අවුරුදු 48000ක් පරණයි

 
 

වැඩිම වැස්ස වෙනුවට මාලිබොඩටත් දැන් පෑවිල්ල!

 
 

මුල් පිටුව

 
 

පෙර ආත්මයේ පගා ගත් කෙනා මේ ආත්මයේ දුක් විඳින හැටි

 
 

මලබද්ධයට හිතුමතේ බෙහෙත් ගැනීමත් අර්ශස් හැදෙන්න හේතුවක්

 
 

නිර්මාණකරුවා ඉතිහාසය විකෘති නොකළ යුතුයි

 
 

විස්සයි-20 රස්තියාදුකාර ක්‍රීඩාවක්

 
 

සුපිරි සම්මාන රාත්‍රියේ දී හොල්සිම් තරු දිදුලයි

 
 

ටිකිරි හමුව

 

»
»
»
»
»
»
»
»
»


කව් සිළුමිණ


 

සංස්කරණය - රත්න ශ්‍රී විජේසිංහ
 

මහ ජල නළය ළඟ වැඩෙන ගසේ කවිය

සට­හන: නග­ර­යට ජලය ගෙන යන මහ ජල නළ­යක් අසල වැඩෙන ගසක් දිය සොයා ගන්නට මහත් වෙහෙ­සක් ගනී. අත ළඟ ඇත ද, ශාක විසින් ජලය සුර­ක්ෂිත කළ ද ඔවුන්ට ජලය අහිමි ය‍. අලං­කා­ර­ව­ලින් තොර ව‍ුව, අරු­තෙහි අපූර්ව ගුණ නිසා ම මේ කව සිත් ගනී. සැබැ­වින් ම ජලය මතු නොව, නග­රය භුක්ති විඳින සියල්ල ගමෙන් සැප­යෙන දේය. එහෙත් ගම, ගමේ ගහ­වැල තව­මත් දිළිඳු ය.

නුඹ

අපට නොදෙනා දිය
ගෙන ගොස් අත­හ­රියි
කිළිටි නග­රය වෙත

නාන්නට
කන්ට බොන්නට
සෝදා පිරි­සිදු ව ඉන්නට
නාස්ති ද කර­න්නට
මලක් පුබු­දනු නැත
ඵල­යක් දෙනු ද නැත

අපි
පණ නල ගැට­ගසා ගන්නට
දිය සොයා
සතර අත සැරි සරමු
මල් ඵල ලෝක­යට දෙන්නට
තන්තු­මය පුංචි මුල්
පොළව පතු­ළට කිඳා බැස
දිය සොයා වෙහෙ­සෙන
අන­ව­රත මෙහෙ­යු­මක නිරත වෙයි

ඒත් ඒ නොදුටු සේ
නුඹ දිය රැගෙන ගොස්
නග­ර­යට අත­හ­රියි

නුඹේ ගත
දිය පිරි උතු­රනා බව දනිමු
ජලය ගලනා හඬ
නිබ­ඳ­වම මට ඇසෙයි

ඒත් බිඳු­වක් ගන්ට
අපට ඉඩ නැත

මතු දිනෙක
ලෝ පතුළ පෙරළා
දිය සොයා­ගෙ­න‍
මේ මුල්
ලොකු මහත් කොට
තෙරපා
පුපු­රුවා දමමි නුඹ!

දිය බොන්ට
හිතේ හැටි­යට
අපේ මුළු පර­පු­රට!

අජිත් කල්යාණ අම­ර­සිංහ
 

වසත් කල... මග හැර

සතුට - සැන­සුම සමඟ
කිසිම ගනු දෙනු­වක් නොකළ
ප්‍රථම සෙනෙ­හෙන් නෙළුවෙ
කඳුළු අස්වැ­න්නයි

මතු ද, දිව ගිය කාල­යයි
හිරු - සඳු - තරු අතර
ලදුයෙ නිත­රග ජය
ආයා­ස­යෙන් තොරව

වස­න්තය ගෙවුණු බව
පසක් වූයේ මට
හේමන්තේ අගයි

වසත් කල පැමි­ණියේ
පමා වී යැයි කියා
මුසා බස් පැව­සුම
දිය­ද­මට කරනා
අසා­ධා­ර­ණ­යක් වේ
වරද මා අත­මය
එය ද බැර වේවා!
මගේ දිවි ගිණු­මට

හේ. අබේ­සිං­හ‍
 

සූරා කෑම

රබර ගස්
කේ‍ඩෑරි වී
තේ ගස්
ඉපල් වී
පොල් ගස්
කණාටු වී
කම්ක­රුවො
හේබාවී
ධන­ප­තියො
තර­බාරු වී

රත්න­සිරි අලුත්ගේ
 

විදුලි එළිය

ඉවුරු කඩා මල් පිපි බිම් යට කරන
අඳුර ගෙනෙන මහ වැස්සකි ඔබ නිතින
එළිය ගෙනෙන සඳ කැන් අහ­සින් මකන
වලා­කු­ළෙකි ඔබ ගුවන ද කළු කරන
දුඹුරු දියෙන් ඔබ ආ ගිය මඟ මැකිණ
නමුදු මසිත එ දියෙන් වුව ‍ෙතත් නොවිණ
අකුණු පතිත තුරු කැන් සැනෙ­කින් සිඳිණ
විදුලි එළිය ලෙස ම සිතින් ඔබ පෙනිණ

සුනිල් ලීවා­නගේ
 

පිය සමර

කුම­ර­තුඟු සැත්තෑ­වන සමරු දින අදයි

කුමර ගී ගැයුණේ කුම­රුන් තුඬින්
කුමර මුව රන්කිරි කට ගෑ ලෙසින්
පවර වූ දිවියේ වූ සොඳුරු තැන්
කුම­ර­තුඟු පිය­තු­මන් පෙන්වූ හෙයින්

ගස වතු­සු­දුයි ඒ සිල්ගත් බඳුයි
කිණි­හිරි පුතුන් රුවයි - නැණ­ගුණ නොවෙයි
මල් මතෙහි වූ මලක් ඉගිල්ලී යෙයි
එදුටු ඇතැ­මු­නට ඒ ‘හයි­කු­වක්’ වෙයි

ගොඩ ඉතා බල­වතා වුව ඒ සතා
මඳ සරෙහි හෙණ්ඩු­වෙන් හීලෑව සෙයි
ඔබ මැවු ඒ සතුන් නොමැ­රෙයි - වෙසෙයි
සත් පණක් ලබා යළි දිව­මන් ව යෙයි

උණු වැඩි හෙයින් පුතුට හිරු රැස් දිවා‍
­සිඳු කුස් වැදේ සැඳෑ කළු­වර මවා
තන­මින් ‘උපේ ලකර’ නිද­සුන් කියා
තව­මත් සැදෑ සෙමෙහි සිඳු කුස­වදී

විඳ­ගත් නිසො­ල්මන්ව හඹලේ රිදුම්
ගංගා දියත් තවම නොන­ඟයි රැළී
දෙන් දෝ පහර දියට ‘නොනැ­ගෙන්!’ කියා
නෙක් බල­ව­තුන් සිතුම් මඬනා ලෙසින්

හෝරා යතුරු තවම නොවැ­ලප හිඳියි
හෝරාව දක්වාවි විදු­ලිය සෙරෙන්
නැළ­විල්ල කෙත­රම් බලැ­තිද කියන්
පර­පුර ම තව­මත් නිදි­ගත් වතින්

ඇවි­දින් බිලිඳු ලොවට රෑ සිහි­න­යෙන්
ඔබ එවූ දෙවි­යන් ද හා දෙව­ස­රක්
ඔබ ලියූ කුම­රගී කොඳුරා සෙමින්
යළි නොඑන බව කියා යන්නට ගිහින්

රත්න ශ්‍රී
 

නොපා­යා­පන් ඉර...

ඉරත් හරි­යට
අපෙන් අහ­නව බැණුම්
ඇස් අරින එකත් විය­ද­ම්වන මෙක­ලට
කළු­වර හොඳයි නුඹ -
නොපායා ඉනු යෙහෙක

මෙත­රම් සැණින්
දියවී යන කාසි මිට
විෂ­කටු ඇනී කැක්කුම් දෙයි ජීවි­තය
උදා­ස­නක් ගෙන ඇවි­දින් නුඹ ළඟට
කෙසේ පත­නව ද සුබ උද­යක් අපට

කරෙහි බැදුණු
විය­ගස සේම බරැ­තිය
පයෙහි බැදුණු
යද­මක් සේ ම වෙහෙ­සය
හිතෙහි බරට ඇස ළඟ කඳුළු එමට ය
හෙටක් නොව අදත් මල­ව­ද­යකි අපට...

කිත්සිරි කොත­ලා­වල
 

පීත දස්සන

පාවාඩ මතින්
මුතු කුඩය යටින්
වඩින විට මා
ඔබේ නිව­හ­නට
ඇසුණා සාධු­කාර!
මඟ දෙප­සින්...

සිතුවා දැයි නොද­නිමි
කිසි­වෙක් ඒ අතර
“හ්ම්... ඔය එන්නෙ.‍..
සිවු­රක් පොර­වා­ගෙන...”

සුසු­මක උණු­සු­මක්
හද­ව­තක කෙඳි­රි­යක්
නොදැ­නුණා නොවේ මට
වඳින විට ඔබ
මගෙ දෙපා...

පා සෝදා
ගෙට වන් කල
දිස්වි­ය‍
­ධ­ර්මා­ස­නය
උසට උසේ...!

විජිනි පත
මුවා කළා
ඔබ රුව
දැන් ඔබ මගේ
නැග­ණිය...

ගොංගි­තොට සරත්

නොවී නම් ඇය...

තිඹිරි ගෙයි­දීම අපේ ඇස්ගෙඩි
නොසේ­දුවේ නම් මවු කිරෙන් ඇය
මිහි­තලේ හිස් හැරී ගිය අත
සරනු නිය­තය - අඳ නෙතින් අප

ඇගේ උණු­සුම් සිප ගැනුම්
නොලැ­බුවේ නම් බාල විය­දීම
ආද­රය - සෙනෙ­හස නොදත්
වියළි මිනි­සුන් පමණි අප සැම

සිතින් සිත යා කරන මුදු බස
නොලැ­බුවේ නම් ඈ වෙතින් සොඳ
උ'නුන් හා දොඩ­න්නට බැරි
ගොළු රැළක් නොව­න්නෙද අප...?

ගිනි­සි­ලක් වී පුලුස්සා අප
නොතැ­නුවේ නම් මනා පද­මට
අමු වළං සේ බිඳී නොය­මුද
උපන් පළි­යට කොහේ හෝ හිඳ...?

ටැජි­කි­ස්තා­නයේ
මීයෝ ටයු­න්සෝධා (1911 - 1977)

දේශ­පා­ලන පන්න­ර­ය­කින් යුතුව කවි ලියූ මෙම කවියා ටැජි­කි­ස්තානු ජාතික විරු ලේඛ­නයේ ද නම් දරා සිටි­න්නෙකි. සොමොනි නමින් හැඳි­න්වෙන ටැජි­කි­ස්තානු මුදල් නෝට්ටු­වක ද මොහුගේ මුහුණ සට­හන් කොට තිබේ. ඔහු ජීවත් වූ නග­ර­යට ටයු­න්සෝධා නම ලබාදී ඇත්තේ ඔහුගේ කවි­ත්ව­යට ගෞර­ව­යක් වශ­යෙනි. ටයු­න්සෝධා ස්ටාලින් සම්මා­න­යෙන් ද පුද ලද කවි­යෙකි.

අනු­ව­ර්ත­නය - කමල් පෙරේරා
 

‘ක්ලාක්ගේ කක්ෂ­යට’ කවි­යක්

යකා­ගල අසල
බිඳුණු සිහ නිය පඳුරු පාමුල
වියැ­ළුණ දූලි මත
කඳුළු පැල්ල­මක් ඇත

ශ්‍රී කඳු තු‍ඩේ
නෙල්ලු තුරු ලැහැ­බක
සත් අගක දිලි­සෙන
පිනි බිදිති ලෙස කඳුළු ඇත

ඒ ඔබ හෙලූ කඳු­ළක් ද ක්ලාක්...?

සුර දූත­යකු වී
මෘදු පියා­පත් සලා
ඉඳ­හි­ටක ඔබ එනවැ'ති
ඔබේ නම දුන් කක්ෂ­යට
ඔබ විජය දද බැඳි
අජ­ටා­කාශ ජය බිමට

චන්ද්‍රිකා පියා­පත් අත­රින්
නීල ග්‍රහ ලෝකයේ
නිර­ක්ෂය අසල
කඳුළු හැඩ දුවට
ඔබේ නොවූ ඔබේ මවු භූමි­යට
ඔබ හෙළූ කඳු­ළක් ද ඒ ක්ලාක්...?

බාල බිලිඳු රජ පුතු­නගේ
කිරි හීන­යක් පමණි
අපට කියා පායන
එකමෙ'ක කෘත්‍රිම තරු­වක්
අප­ටය කියා
බිඳුණු සරුං­ග­ල­යක් නැති‍
­නිල් අහ­සට
අපේ නමින් පායන
එක තරු­වක්...

මවු බිමේ හද­ව­තට මුල් බැස
පෙති දෙපෙති වී වැඩුණු
දුර්ල­භම තුරු ලිය
උප­ද­වයි මල් පලා­පල සොඳුරු
සාර විදු බිම් අතර
පෘථි­වියේ බට­හිර
තැනින් තැන‍‍‍...

එමල් පල­ඳනු බැරිව
නග්න ගෙල පා හඬන
දුගී මවු කෙනෙ­කුන් ය
මවු බිම...

උගත් මනා ශිල්පය නැත
රට නග­නට
කඩුලු පැන දුවද්දී ලෝකය...
යකා ගල වාගේ ම නොවෙ­නස්ව
අපි තවම එතැ­න­මයි... ක්ලාක්...!

චිරන්ත ජය­සේන



චේ සහ ඇපල්

කර්තෘ - කුමාර ලිය­නගේ

ප්‍රකා­ශ­න­ය - කර්තෘ ප්‍රකා­ශ­න­යකි.

පිටු 196 කින් පරි­මිත වූ ‘චේ සහ ඇපල්’ කෘතියේ පිටු 122 ක් ම වැයවී ඇත්තේ කුමාර ලිය­නගේ සිය කවිය පිහි­ටු­ව­න්නට තැත් කරන පසු­බිම විව­ර­ණය කරන දීර්ඝ පෙර වදන වෙනු­වෙනි. සැබැ­වින් ම එය කවිය පිළි­බ­ඳව කෙරෙන විස්තර කථ­න­යක් නොව, කවිය ඇතුළු සෙසු සියලු කලා­වන් ද, මානව චින්ත­නය හා චර්යා­වන් ද හසු­රු­වන දැවැන්ත ජාත්‍ය­න්තර වෙළෙඳ ජාලය පිළි­බඳ කදිම විව­ර­ණ­යකි. ගෝලීය කර­ණය, ලිබ­රල් ආර්ථි­කය හා ප්‍රචා­ර­ණය ප්‍රමුඛ නව යටත් විජි­ත­වා­දයේ බොහෝ අංගෝ­පාංග, කලා­වන් ඊනියා ජාත්‍ය­න්තර මිනි­සාත් හසු­රු­වන්නේ කවර අයු­රින් දැයි සිදු­කළ සන්ද­ර්ශන රූපා­ව­ලි­ය­කින් ද යුක්ත මේ දිගු ලිපිය කුමාර ලිය­නගේ සතු පර්යේ­ෂ­ණ­ශීලී විද්ව­ත්භා­වය විශද කර­න්නකි.

‘චේ සහ ඇපල්’ කුමා­රගේ තෙවන කාව්‍ය සංග්‍ර­හ­යයි.‍ ‘චේ ගෙවාරා’ නම් ජාත්‍ය­න්ත­ර­වාදී මිනිසා අති­ශ­යින් ම ලඝු­කොට, සිල්ල­රට විකු­ණන සමා­ජය මේ කෘතියේ මුඛ්‍යා­ර්ථය වැනි ය.

දව­සක නළු­වෙක් වාගේ
දව­සක සග­යෙක් වාගේ
දව­සක තරු­වක් වාගේ
දව­සක වැද­ගත් වාගේ
මොනා ලිසා රූපෙ වගේ
බැලු­වම එක එක වාගේ
ලාභ කළා චේ
සේල් කළා චේ

හර­සුන්, විලා­ස­වාදී සමා­ජය, අලෙවි කර­මින් ම අලෙවි වන්නකි. උත්ප්‍රා­සය වන්නේ එයයි. සාම්ප්‍ර­යික ඇගැ­යීම් හා හර පද්ධති, දූෂි­තව, විරූ­පව, ප්‍රති­භ­ව­නය වී ඇති අයුරු කුමා­රගේ මේ බොහෝ කවි­ව­ලට වස්තු වී තිබේ. ‘හත්ප­ත්තිනි’ මෙබඳු ය.

අඹ වික්කා
දඹ වික්කා
තේ වික්කා
මැරි මැරි ඉප­දුණු පත්තිනි
කිරි කැටි දරු­වන් වික්කා
පොලි­සි­යට කට­උ­ත්තර
දෙන්න ගිහිං මිනිහ මළා
උසා­වියේ කට­උ­ත්තර
පත්තර - එෆ්.එම්.ටී.වී
හත් පොළේම ගා ගත්තා‍
අ­න්ති­මේදි
ටවුමෙ උන්ට ඇඟ වික්කා
කිව්ව උන්ට ගේ වික්කා

අභි­නව ගුප්ත


කර්තෘට ලියන්න | මුද්‍රණය සඳහා

ප්‍රධාන පිටුව කතුවැකිය විශේෂාංග ශාස්ත්‍රීය ව්‍යාපාරික සිත් මල් යාය සම්පත රසඳුන අභාවයන්